Op nieuwjaarsdag rijden we naar Calakmul, de grootste archeologische site met de hoogste tempel van Mexico, diep in de jungle. Twee dagen tevoren hebben we die links laten liggen omdat de Maya-stad op een behoorlijke afstand vanaf de hoofdweg ligt. Maar na de extra uitleg door Guillermo besluiten we terug te keren. Het voordeel van deze site is dat ze niet toegankelijk is voor grote bussen. Wel komt er tegelijk met ons een pick-up aan waar, jawel! 15 mensen van alle leeftijden uitstappen, de meesten volbrachten de reis staand in de laadbak. Bovenop de hoogste tempel kijkt men ook hier ver boven de jungle uit. Door het kleine aantal bezoekers lijkt deze site nog magischer of mysterieuzer. Een erg goed begin van 2022.

In 2 dagen rijden we de 1250km naar het noorden richting Verenigde Staten. De weg is eentonig. We zien uitgestrekte, desolate landschappen langs beide zijden van de ‘autopista’ met cactussen als belangrijkste begroeiing. Enkele meters links van de drukke, nieuwe tolweg ligt een ‘libre’ die minder onderhouden is. Het traject verloopt vlotter dan dat de gids (die we in Mexico Stad ontmoetten) ons voorhield.

Scenario’s

Een aantal van de mensen die ons omringen dacht dat de auto er na bijna twee jaar niet meer zou staan (ondanks de eerder doorgestuurde foto’s). Ik dacht meer aan de mogelijkheid dat grijpgrage vingers nog iets zouden hebben weggenomen. We hadden ons verschillende scenario’s voorgesteld, maar de werkelijkheid was natuurlijk anders.

“I see my path but I don’t know where it leads. Not knowing where I’m going is what inspires me to travel it.” (Rosalie de Castro)

Adriaan en ik hebben besloten verder te reizen. Op 23 november vliegen we met KLM naar Mexico City, waar The Beast al anderhalf jaar op ons staat te wachten. We hopen...