Dit is de eerste blog bijdrage in drie maanden, want vandaag, 8 april 2020, zouden we om 11.00 naar Mexico vliegen. Het verliep allemaal een beetje anders...

Op 23 december 2019 kwam ik aan op Zaventem waar ik genoot van een hartverwarmend ontvangstcomité. Ik heb de kerstdagen thuis doorgebracht in het gezelschap van de jongens en véél familie. Het kerstfeest dat we vorig jaar misten maar dat ik nu dubbel en dik heb ingehaald.

The Beast heeft de overtocht van Colombia naar Mexico goed overleefd al kwam hij ergens onderweg individuen met lange vingers tegen, die alles wat ze konden stelen hebben meegenomen. Half januari landde Adriaan ook in België nadat hij onze Land Cruiser in Mexico had geïmporteerd en overgebracht naar de hoofdstad. The Beast staat nu onderdak niet te ver van Mexico Stad.

Adriaan was juist op tijd voor mijn cataract operaties die ik op 2 opvolgende dinsdagen in januari onderging. Tien dagen na de tweede operatie kreeg ik een complicatie: een ontsteking die me 60% van het zicht in één oog ontnam. Met de nodige zorg en medicatie kwam het weer in orde. Intussen heb ik tot en met 31 maart gewerkt in de thuisverpleging.

Dit was één van de zeldzame keren in mijn leven dat mijn bagage ruim vóór vertrek klaarstond. De ontbrekende zepen, medicatie, elektronica en kleding zijn gekocht en zitten (al weken lang) in een vertrekkensklaar valies. Maar dat vertrek gaat niet door. We hebben ook geen enkel uitzicht op een nieuwe datum en dus blijft die valies nog staan.

Mijn thuisverpleging-job zit erop. ‘Team Genieten’ is herenigd in Odrimont, we zijn weer 24/7 bij elkaar. Het is hier in de Ardennen heerlijk toeven. We maken elke dag een wandeling, terwijl we genieten van de ontluikende lente. Soms is het helemaal niet nodig om op reis te zijn. Adriaan voedert de vogels in de tuin en we hebben (daardoor?) zelfs een nieuw geverderd huisdier…

Ik vind het moreel niet verantwoord toe te kijken terwijl er overal nood is aan verpleegkundigen. Vandaag begin ik in een rusthuis in Vielsalm (10 kilometer van Odrimont). Hun vraag was het luidst en ik ben hier toch in de buurt. Ik heb dus mijn Franse modus opgezet. Televisie, radio en krant zijn nu franstalig ook al is het voor de Nederlandse Adriaan wel even wennen :)) Ik zie het als een nieuwe uitdaging.

De volgende blog bijdrage? Over een tijdje…

Bekijk meer foto's en de afgelegde route.