Zaterdag hebben Adriaan en ik een beperkt afscheidsfeest gehouden voor familie en vrienden. Het was een warm, zwoel maar vooral een hartverblijdend feest.

Een verrassend hoogtepunt was zeker de toespraak van de jongens:

Matthias las een toepasselijke tekst voor van de het vertrek van de mier:

Een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn.
'Gezellig,' zei de eekhoorn.
'Maar daar kom ik niet voor' zei de mier.
'Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?'
'Nou ja.. een klein beetje dan'
Met een mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was.
'We moesten elkaar een tijdje niet zien,' zei hij.
'Waarom niet?' vroeg de eekhoorn verbaasd.
Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam.
'Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,' zei de mier.
'Missen?'
'Missen. Je weet toch wel wat dat is?'
'Nee,' zei de eekhoorn.
'Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.'
'Wat voel je dan?'
'Ja, daar gaat het nou om.'
'Dan zullen we elkaar dus missen,' zei de eekhoorn verdrietig.
'Nee,' zei de mier, 'want we kunnen elkaar ook vergeten.'
'Vergeten! Jou?!' riep de eekhoorn.
'Nou,' zei de mier. 'Schreeuw maar niet zo hard.'
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen. 
'Ik zal jou nooit vergeten,' zei hij zacht.

Dank aan iedereen die er was.

Dank aan iedereen die hielp met de voorbereiding, de BBQ, in het bijzonder dank aan Katrin, mijn schoonzus, die een ganse dag voorbereidend heeft gekookt en zorgde voor zoveel lekkers

Dank aan de vrienden van Floris en Andries die zorgden voor een vlekkeloze bediening.