Na het vulkanen- en merengebied in Chili hebben we een serieuze omweg gemaakt door Argentinië. De BA auto verzekering voor Zuid-Amerika is ingeschreven op het adres van een stel Duitse ex-reizigers, die al 15 jaar in Argentinië wonen met hun gezin. Klaus heeft deze zomer afscheid moeten nemen van zijn beide ouders en het ouderlijk huis in Duitsland leeggeruimd. Hij vroeg Adriaan een deel van het erfgoed mee naar Argentinië te brengen, waardoor onze auto enkele maanden 46 kg aan handgereedschap, machine onderdelen en sproeiers heeft meegezeuld. Klaus en Claudia wonen op een uitgestrekt terrein waarvan een stuk gebruikt wordt als kampplaats voor ‘overlanders’ (meestal Duitstaligen). We verbleven er enkele dagen. Ik vond zelfs een kapper in de nabijgelegen stad maar door mijn beperkte Spaanse kennis zijn mijn lang gespaarde krullen eraf.

Na deze grote omweg en veel moois keerden we terug naar Chili en hebben aan de voet van de vulkaan Osorno twee van onze Franse (boot)vrienden ontmoet. We brachten enkele dagen samen door.

De week voor Kerstmis spendeerden we op het op één na grootste eiland van Chili: Chiloë. De (zuidelijke) ferry vaart slechts twee keer week. Het eiland heeft een 15-tal houten kerken die aan het UNESCO erfgoed zijn toegevoegd. We hebben er 2 gezien zodat we nog wat tijd over hadden om pinguïns te spotten.

Adriaan en ik hebben stier als sterrenbeeld: We zijn beiden levensgenieters (en koppig) en we houden beiden érg van lekker eten en drinken. Gelukkig hebben we dezelfde smaak. Afwisselend bereiden we zelf een potje of gaan op restaurant. Adriaan grilt stukken verse vis of vlees op houtvuurtjes naast de auto. We hebben meer aandacht voor onze maaltijden, zowel voor de bereiding als er van genieten, omdat we er meer tijd voor hebben.

Ik zag een Nederlands programma in Europa waar de presentator een reis door Uruguay maakte en vertelde dat hij het nationaal gerecht 'chivito' niet kon vinden in Uruguay. Wij vonden het in het eerste uur in Montevideo. Chivito is een broodje met vlees, tomaat, sla, ham, ei en groenten en je moet echt wel een nijlpaard zijn om het netjes in je mond te krijgen.

Als er geen vuurplaats met rooster voorhanden is dan gebruiken we het rooster dat meereist op het dak van de Toyota. En zoals de meeste mannen geniet Adriaan van vuren maken.

We waren in Nationaal Park Laguna Torca aan de kust in Chili. We hadden een afspraak met de vissers voor de volgende dag: om 13.00 mochten we een verse vis (Merluza) komen halen. Hij werd uit het net geplukt en enkele uren later door Adriaan bereid. Heerlijk.

Aan de Chileense kust vonden we 'Ostiones' (Sint Jacobsschelpen) De eigenaars van het café mochten geen glas wijn schenken. Geen probleem dan gaan we een flesje 'Sauvignon Blanc' kopen bij de buurtwinkel en schenken het in een koffie mok. Ook erg lekker in een mok.

Of de bereiding van mosselen op een camping. Het werd een uitdaging om deze reuzen klaar te maken. 7 mosselen in een kg en eerlijk: onze kleine Zeeuwse mosselen hebben veel meer smaak.

Onze mis en place. Echte wijnglazen en witte servetten horen erbij : )

Ons kooktoestel: geen luxe maar het werkt behoorlijk.

Ontbijt op een markt in Bolivië. Eten op markten is niet altijd het meest hygiënische maar wel leuk.

Of op restaurant. ik houd erg van Ceviche: rauwe vis of schaaldieren die gegaard worden door het zuur van limoen.

We blijven rustige (vrije natuur) slaapplekjes of bijna verlaten campings zoeken. Het laatste wordt moeilijker daar de zomervakantie nu echt is begonnen. Zo lagen we op een camping waar een groepje jongeren én hun geluidsinstallatie om 3:00 uur ‘s nachts nog geen zin hadden om te slapen.
We vonden een unieke rustige plek aan de zee en werden ‘s morgens gewekt door een klas tieners die het al snel omtoverden tot een beach-discotheek. Zelfs op een helemaal verlaten camping zijn we niet altijd safe: zo werden we al eens gewekt door een koppel losgebroken stieren die tegen onze auto bonkten. Maar meestal vinden we rustige slaapplaatsen, hoor!

3 Stieren :)

Het reistempo vertraagt. In enkele weken zijn we niet meer dan 6 breedtegraden zuidelijker geraakt. We komen meer en meer in het Patagonisch gebied terecht en genieten van het klimaat aan de westkant van de Andes… waaronder regen!

Telkens beschrijven hoeveel moois we zien zou saai worden. We blijven echter alles vol bewondering aanschouwen. Zelfs de foto’s geven het niet helemaal weer, vind ik. Hopelijk worden we nooit gewoon aan zoveel ongerept natuurschoon.

We zijn nog 1500 km van ons zuidelijkste punt verwijderd. Als we onderweg een leuke plek aan een meer of rivier zien, stoppen we. Uitzonderlijk komen we maar 10 km verder. Op 21 december is de zomer begonnen. We hebben nog enkele maanden om Ushuïa te bereiken en terug noordelijk te gaan voor het hier te koud wordt om buiten te slapen.

We komen dagelijks andere reizigers tegen. Zwitsers, Duitsers, Amerikanen en uitzonderlijk Belgen. De ontmoetingen zijn leuk. We hebben allen hetzelfde doel : reizen, beleven en gelukkig zijn.

Kerstmis was een gewone dag. Ik miste heel even de koude, donkere avonden met de gezelligheid van de kerstbomen met vele lichtjes. Maar nóg meer miste ik het familiefeest…

Bekijk meer foto's en de afgelegde route.