We hebben érg genoten van de zuidelijke staten. De gastvrijheid van de Amerikanen die we ontmoetten was ontroerend.

Zo stond ene Jim erop zijn motorboot aan ons lenen voor een tocht op de Pearl River. We zijn even de rivier opgevaren maar het voelde niet echt comfortabel. Naast Jim waren we de enige kampeer gasten op een plek die ooit een mooie camping geweest moet zijn. De volgende twee avonden brachten we door in de plaatselijke cafetaria (vanwege de live optredens) en maakten kennis met Tim die ons tegen wil en dank alcohol bleef inschenken. Het leverde in elk geval twee onvergetelijke avonden op. (En twee ochtenden met een 'slow start'...)

Nog zuidelijker kwamen we in de stad Natchez. Natchez is de oudste nederzetting aan de Mississippi waar plantagebezitters en andere rijke lieden een hoofdrol speelden in de burgeroorlog. Zoveel mooie statige huizen deden ons mijmeren over hoe het hier was, enkele eeuwen terug. We logeerden in één van deze statige huizen en kwamen ‘s avonds per toeval in een levendig café terecht met veel ambiance.

De Mississippi mondt uit in de Golf van Mexico nabij New Orleans. Dat wordt het meest zuidelijke punt van dit deel van onze reis. Deze grootste stad in de staat Louisiana is zeker een bezoek waard omwille van zijn kleuren, zijn warmte en zijn muziek. We kuieren een dagje rond, genietend van de architectuur van de French Quarter waar veel Franse invloed merkbaar is. Het is een levendige stad met veel straatmuziekanten (we regelden zelfs een live optreden voor onszelf: You Make Me Feel Brand New). Er zijn wel erg veel daklozen in New Orleans – ik veronderstel dat het warme klimaat 'helpt'. We zien ook een originele paddle wheel boat op de Mississippi liggen maar een tocht is niet meer mogelijk vermits het waterpeil nooit eerder zó laag was.

We rijden in verschillende dagen naar een plaats ten noorden van Dallas. Marc Eyckens (Landcruiser expert in België) heeft ons in contact gebracht met een Landcruiser expert in de USA. We zouden even bij hem langs gaan om te bespreken of we The Beast er eventueel konden verkopen of achterlaten. Uiteindelijk waren we twee dagen te gast bij Krista en Joeri, The Beast zal er nog langer blijven.

Zondagmiddag vertrokken we en zochten een rustige plek op een niet te grote afstand waar we enkele dagen alles op orde konden zetten, wandelen, lezen, uitrusten om daarna een bezoek te brengen aan Fort Worth en Dallas.

Krista had ons een lijst met ‘things to do’ in de omgeving gegeven. Fort Worth werpt je terug in de tijd: het lijkt een typisch cowboy dorp. Op vrijdag konden we eventueel een rodeo zien maar Adriaan was geen fan. Hij vindt dat de paarden mishandeld worden voor het plezier van de mens. In Dallas hebben we de zesde verdieping (waarvanuit JFK is vermoord) en het aquarium bezocht.

We hebben de laatste maanden het meest genoten van de roadtrip doorheen de Verenigde Staten. Het is leerrijk om in contact te komen met andere culturen. Elke ontmoeting zorgt voor nieuwe inzichten.

Het laatste weekend van onze reis hebben we terug met de gastvrije Joeri en Krista doorgebracht. Joeri bracht ons op maandag naar de luchthaven in Dallas. We waren heel ruim op tijd en het afgeven van de bagage en grenscontrole verliep zó vlot dat we ons relaxed in de lounge zetten. Het is ons gelukt om 3 uren op voorhand ingecheckt te zijn en toch de vlucht te missen! De vliegtuigmaatschappij maakten er niet zo een probleem van en de vlucht werd vrij snel omgeboekt en wij brachten nog verschillende uren door in die lounge :))

We zijn veilig in Zavemtem aangekomen en het weerzien met Andries en Jacky was erg leuk. Adriaans valies was ergens blijven hangen (maar werd later keurig thuis afgeleverd). De eerste dagen heb ik vooral genoten van het weerzien van de jongens. Helaas hadden we een souvenirtje tijdens de vliegreis opgelopen: we hebben allebei Covid-19 gehad (en moesten de afspraak voor onze 5de injectie wegens ziekte afzeggen). We zijn na twee weken genezen.

Ik ga in januari terug werken. We hebben geen idee wat de toekomst ons brengt. The Beast blijft bij Joeri geduldig wachten tot we een vervanger voor hem vinden of totdat hij toch naar Europa (of Zuid Afrika!) wordt verscheept.

We zullen ons terug aanpassen. Want eerlijk: ik mis het leven in de wildernis wel een beetje.

Bekijk meer foto's en de afgelegde route.